jak zainteresowałam/em się poemiksem

pszren

ogłaszam konkursik na opowiadanie na temat "Jak zainteresowałam/em się poemiksem". termin do końca czerwca, długość dowolna. można napisać co się chce, może to być całkiem nierealna wizja Very Happy

, może być też humor, jeden autor może przysłać również wiele prac. najlepsze (czyt. nadesłane) prace zostaną opublikowane na osobnej stronce internetowej, a jeśli będzie taka możliwość, to w formie papierowej (ksero).

nie umieszczam tego konkursu w "Projektach ECP", ale jeśli uznacie że warto, to można oczywiście objąć ten projekt patronatem ECP. na kilku innych forach też zamieszczam info o konkursie.

ciekawe jakie będą efekty Shocked

PSzren

Rybb

krótka piłka: na diga wrzuciłem komiks PAJĄK EDWARD:THE ORIGIN i w jednym z komentarzy MaciejP napisał "przydałbyś się w poemiksach panie".
Później trafiłem na forum gildii - było to jakieś 9 miesiecy temu - i tak się zaczęło...

dziękuję Smile

I.Inni

A to tu umieścić opowiadanie, czy przesłać na priva?

pszren

Rybb - serio nie wiedziałem! super MaciejP!

I.Inni - można zamieszczać w tym temacie, nie ma problemu. Smile

no to teraz ja (proszę się nie gniewać, ale to taka literacka zabawa):

To było cztery lata temu. Siedziałem w pociągu, kiedy podeszła do mnie młoda dziewczyna, i zapytała, czy chciałbym jej pozować do zdjęcia. Zgodziłem się, ale poprosiłem, żeby udostępniła mi efekt swojej pracy. Po kilku tygodniach otrzymałem coś, co nie było po prostu fotografią. W broszurce, którą dziewczyna przysłała mi pocztą, znalazłem serię zdjęć, na których umieszczone były rozmaite teksty. Całość prezentowała się ciekawie, z początku nie wiedziałem, jak nazwać te utwory. Wyjaśnienie przyszło wkrótce, gdzieś w gazecie przeczytałem o wystawie poemiksów tej dziewczyny. Zainteresowałem się zjawiskiem poemiksu, sam od czasu do czasu coś staram się poemiksować. Zawsze, kiedy widzę moją znajomą z pociągu w telewizji, mówię znajomym, że mój wizerunek był obecny w jej pierwszym albumiku.

I.Inni

No teraz ja:

Przeglądałem sobie forum Nowej Gildii. Patrzę: temat "Poemiks". Myślę sobie: "Co ten Szreniawski znowu wymyślił?" i czytam. "No, fajne" - myślę sobie. Po pewnym czasie przyszło mi na myśl: "A może ja też porobię jakieś poemiksy?". Akurat był konkurs na poemiks zimowy. Dałem swój, p.t. "Szara trawa"... i zdobyłem bodajże trzecie miejsce (ex aquo z kimś innym, kogo nicka teraz nie pamiętam)! A potem wysłałem pszrenowi poemiksy do O-zinu... i tak, od rzemyczka do koziczka, zostałem moderatorem forum.

Koniec Smile

brudas

Obudziłem się. To już coś – pomyślałem. Otwarłem oczy i spojrzałem na popękany, szary sufit nad łóżkiem – sufit na swoim miejscu. Dzień zaczyna się nieźle. Wstałem, otwarłem okno tak brudne, że z ledwością wpuszcza wiato poranka do pokoju i wciągnąłem w płuca rześki zapach poranka. Po ataku kaszlu zdecydowanie zamknąłem okno i włączyłem komputer. Uruchomił się o dziwo dość szybko nawet. Odpalam ałtluka i przeglądarkę. Zabili, spalili, okradli, zgwałcili, terroryści, szyici, złodzieje, gimnazjaliści – co dzień to samo. Sprawdzam skrzynkę. Jak zwykle viagra po super cenie, wygrałem milion dolarów, zagraniczny bank prosi mnie o pomoc w transakcji... skasować, skasować, skasować. Chciałbym dorwać w swe ręce człowieka, który wymyślił cały ten spam. Zaraz, zaraz. A kto to jest Piotr Szreniawski? Temat maila - Proste życie i poemiksy. Czyżby list od fana?! Nie może być. Czytam. Wchodzę na forum. Czytam, przeglądam. Podejmuję próbę, tworzę coś, co wydaje się być poemiksem. Coś kiełkuje, coś się rodzi, proces twórczy rozpoczęty, trwa. Ma poemiksowe ręce, nogi, ciało, głowę. Tylko ubrane jakieś nie takie. Zbyt szare, bure i brudne. Przebieram, czeszę, wiążę buciki poemiksowymi sznurówkami. Wygląda nieźle. Trzeba temu stworkowi znaleźć miejsce. Miejsce stworzę później. Będzie piękne, czyste i słoneczne, tak, aby nowo wykiełkowane życie czuło się dobrze. Siedzę i tworzę. Nie jest słonecznie, czysto ani pięknie. Jest czarno-biało, brudno i śmierdzi. Poemiksowego stworka czeka ciężka szkoła życia. Ale raz narodzona idea nie umrze tak szybko; dokarmiana wyobraźnią, dobrym słowem i grafitem z ołówka przetrwa. Obroni się i znajdzie sobie miejsce, w którym świeci słońce, jest ciepło, czysto i kolorowo. Tam, gdzie mieszka Poemiks.

pszren

Padał straszny deszcz, a ja nie miałem parasola. Nagle przyszedł mi do głowy świetny pomysł na wiersz. Wyciągnąłem kartkę i wieczne pióro, które zawsze ze sobą noszę. Zapisałem tekst, złożyłem kartkę. Po powrocie do akademika zobaczyłem, że zamiast wiersza wyszedł mi poemiks. Nie polecam jednak chodzić po deszczu bez parasola, znacznie lepiej jest tworzyć poemiksy w spokojnym natchnieniu.

pszren

czyli już końcówka zbierania opowiadań, ale jak ktoś coś zaczyna pisać, to pewnie jeszcze zdąży przed końcem czerwca Very Happy

.

Z poemiksami zetknąłem się tak jak chyba wszyscy - zmuszono mnie do ich lektury na nudnych lekcjach języka polskiego. Potem - zarówno na plastyce, jak i na języku polskim kazano nam tworzyć poemiksy przy wykorzystaniu podanych w podręcznikach schematów. Obie panie - plastyczka i polonistka kłóciły się zawzięcie, do którego z przedmiotów poemiks należy. Osobiście kibicowałem geograficzce, która sztukę poemiksu pozwalała nam stosować do opisywania różnych fantastycznych krain, wysyłając nasze młode umysły w najwspanialszą podróż.

pszren

zgodnie z terminarzem, zapraszam na zapowiadaną stronę:

[link widoczny dla zalogowanych]

bardzo dziękuję Autorom za opowiadania!

co sądzicie o opowiadaniach i o stronie? w ogóle, opinie i komentarze mile widziane. jak ktoś ma jakieś pomysły jak wykorzystać tę stronę, to też super.

myślę, że co jakiś czas (nie za często ani nie za rzadko) warto by zbierać opowiadania na tematy związane z poemiksem, jego promocją, ciekawymi zdarzeniami mającymi miejsce w trakcie poemiksowania i podobne Very Happy

.

najlepsze życzenia,

Pszren

Poprawiłem rażący błąd ortograficzny ("żadko" na "rzadko"). I.Inni.

pszren

jako przeprosiny za błąd zamieszczam link do artykułu [link widoczny dla zalogowanych].

ainur

Mnie poemixem zaraził pewien czlowiek. Hm, jak mu tam było...aa, pszren się zwał Very Happy